- လြတ္လပ္တဲ့
ဆာမူရိုင္းေတြ စုၿပီး ထူေထာင္လိုက္ၾကတယ္။
- ဆာမူရိုင္းႏိုင္ငံေတာ္အလံက အနက္ေရာင္
- ဆာမူရိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးက ဓားနဲ႔ျမားထုတ္လုပ္ေရး
ဆာမူရိုင္းေတြပဲ ရိပ္သိမ္းၾက
- မိန္းမဆိုတာ
အလွျပင္တဲ့ ပညာကလြဲရင္ ဘာပညာမွမသင္ၾကရ
- ဆာမူရိုင္းႏိုင္ငံေတာ္မွာ
လိင္စိတ္နဲ႕
သတ္ခ်င္ျဖတ္ခ်င္စိတ္သာ ရွိရဲ႕။
- ခ်ယ္ရီေတြပြင့္ခ်ိန္ဆို
ဆာမူရိုင္းေတြေရာက္လာၿပီး သစၥာေရေသာက္ၾကတယ္။
- ဆာမူရိုင္းႏိုင္ငံေတာ္မွာ
ဆာမူရိုင္းရဲ႕သမီးဟာ လက္ထပ္ထိမ္းျမားခြင့္ရ
ေခတ္အဆက္ဆက္
ဆာမူရိုင္းေလးေတြပဲ ေမြးဖြားလာၾက။
- ဆာမူရိုင္းႏိုင္ငံေတာ္မွာ
ပန္းခ်ီမဆြဲ
ဂစ္တာ မတီး
ျပဇာတ္ မက
ဆံပင္တိုလည္း မညွပ္ရ
မုတ္ဆိတ္လည္း မရိပ္ရ
- တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ သတ္ခ်င္သတ္
- ဆာမူရိုင္းႏိုင္ငံေတာ္မွာ
အရြယ္ေရာက္ၿပီးသူတိုင္း
ေကာက္ရိုးအရုပ္ကို ဓားနဲ႔ခုတ္ေနၾကရတယ္။
- ဓားခုတ္ခ်က္တိုင္း
“အရွင့္အတြက္”
“အရွင့္အတြက္” လို႔
အသံနက္ႀကီးေတြနဲ႔ ေၾကြးေၾကာ္ၾကရတယ္။
- ဒါေပမဲ့
ဆာမူရိုင္းႏိုင္ငံသားတိုင္း ကၽြန္ေတြခ်ည္းပဲ။
- မနက္ အရုဏ္တက္ၿပီဆိုတာနဲ႔
ထာ၀ရဘ၀ရွင္ ေနမင္းႀကီးကို
ဆာမူရိုင္းအားလုံး ရွိခိုးေနၾကေတာ့ရဲ႕။
ပိေတာက္ပြင့္သစ္ အမွတ္(၃၂) ဇူလိုင္ထဲကပါ။
အစ္ကိုႀကီး ကိုစိမ္းနီတို႔၊ ကိုမိုဃ္းေဇာ္တို႔က ဗိုက္ထဲမွာ ပုဏၰားေလးေတြ ရွိၾကဟန္တူပါရဲ႕ (ၿငိမ္းေအးအိမ္ မွတ္ခ်က္)
(အထက္ပါ ကဗ်ာေရးသူကို က်ေနာ္ မသိေသာ္လည္း ကဗ်ာေလးကို သေဘာက်တာေၾကာင့္ ေဖၚျပခြင့္ျပဳပါ၊ ကဗ်ာေရးသူကို သိလာရင္ ျဖည့္စြက္ေပးပါ့မယ္။)
No comments:
Post a Comment